Why did God put the tree of knowledge of good and evil in the Garden of Eden?

"Why did God put the tree of knowledge of good and evil in the Garden of Eden?"

Answer: God put the tree of knowledge of good and evil in the Garden of Eden to give Adam and Eve a choice to obey Him or disobey Him. Adam and Eve were free to do anything they wanted, except eat from the tree of knowledge of good and evil. Genesis 2:16-17, “And the LORD God commanded the man, ‘You are free to eat from any tree in the garden; but you must not eat from the tree of the knowledge of good and evil, for when you eat of it you will surely die.’” If God had not given Adam and Eve the choice, they would have essentially been robots, simply doing what they were programmed to do. God created Adam and Eve to be “free” beings, able to make decisions, able to choose between good and evil. In order for Adam and Eve to truly be free, they had to have a choice.

There was nothing essentially evil about the tree or the fruit of the tree. It is unlikely that the fruit, in and of itself, gave Adam and Eve any further knowledge. That is, the physical fruit may have contained some vitamin C and some beneficial fiber, but it was not spiritually nutritious. However, the act of disobedience was spiritually deleterious. That sin opened Adam’s and Eve’s eyes to evil. For the first time, they knew what it was to be evil, to feel shame, and to want to hide from God. Their sin of disobeying God brought corruption into their lives and into the world. Eating the fruit, as an act of disobedience against God, was what gave Adam and Eve the knowledge of evil—and the knowledge of their nakedness (Genesis 3:6–7).

God did not want Adam and Eve to sin. God knew ahead of time what the results of sin would be. God knew that Adam and Eve would sin and would thereby bring evil, suffering, and death into the world. Why, then, did God allow Satan to tempt Adam and Eve? God allowed Satan to tempt Adam and Eve to force them to make the choice. Adam and Eve chose, of their own free will, to disobey God and eat the forbidden fruit. The results—evil, sin, suffering, sickness, and death—have plagued the world ever since. Adam and Eve's decision results in every person being born with a sin nature, a tendency to sin. Adam and Eve's decision is what ultimately required Jesus Christ to die on the cross and shed His blood on our behalf. Through faith in Christ, we can be free from sin's consequences, and ultimately free from sin itself. May we echo the words of the Apostle Paul in Romans 7:24-25, “What a wretched man I am! Who will rescue me from this body of death? Thanks be to God—through Jesus Christ our Lord!”

Who was the real historical Jesus?

Answer: Without a doubt one of the most frequently asked questions is “Who was Jesus?” There is no doubt that Jesus has, by far, the highest name recognition throughout the world. Fully one-third of our world’s population—about 2.5 billion people—call themselves Christians. Islam, which comprises about 1.5 billion people, actually recognizes Jesus as the second greatest prophet after Mohammed. Of the remaining 3.2 billion people (roughly half the world’s population), most have either heard of the name of Jesus or know about Him.

If one were to put together a summary of the life of Jesus from His birth to His death, it would be somewhat sparse. He was born of Jewish parents in Bethlehem, a small town south of Jerusalem, while the territory was under Roman occupation. His parents moved north to Nazareth, where He grew up; hence He was commonly known as “Jesus of Nazareth.” His father was a carpenter, so Jesus likely learned that trade in His early years. Around thirty years of age, He began a public ministry. He chose a dozen men of dubious reputation as His disciples and worked out of Capernaum, a large fishing village and trading center on the coast of the Sea of Galilee. From there He traveled and preached throughout the region of Galilee, often moving among neighboring Gentiles and Samaritans with intermittent journeys to Jerusalem.

Jesus’ unusual teachings and methodology startled and troubled many. His revolutionary message, coupled with astonishing miracles and healings, garnered a huge following. His popularity among the populace grew rapidly, and, as a result, it was noticed by the well-entrenched leaders of the Jewish faith. Soon, these Jewish leaders became jealous and resentful of His success. Many of these leaders found His teachings offensive and felt that their established religious traditions and ceremonies were being jeopardized. They soon plotted with the Roman rulers to have Him killed. It was during this time that one of Jesus’ disciples betrayed Him to the Jewish leaders for a paltry sum of money. Shortly thereafter, they had Him arrested, engineered a hastily arranged series of mock trials, and summarily executed Him by crucifixion.

But unlike any other in history, Jesus’ death was not the end of His story; it was, in fact, the beginning. Christianity exists only because of what happened after Jesus died. Three days after His death, His disciples and many others began to claim that He had returned to life from the dead. His grave was found empty, the body gone, and numerous appearances were witnessed by many different groups of people, at different locations, and among dissimilar circumstances. As a result of all this, people began to proclaim that Jesus was the Christ, or the Messiah. They claimed His resurrection validated the message of forgiveness of sin through His sacrifice. At first, they declared this good news, known as the gospel, in Jerusalem, the same city where He was put to death. This new following soon became known as the Way (see Acts 9:2; Acts 19:9; Acts 19:23; Acts 24:22) and expanded rapidly. In a short period of time, this gospel message of faith spread even beyond the region, expanding as far as Rome as well as to the very outermost of its vast empire.

It was Dr. James Allan Francis who penned the following words that aptly describe the influence of Jesus through the history of mankind:

"Here is a man who was born in an obscure village, the child of a peasant woman. He grew up in another village. He worked in a carpenter shop until He was thirty. Then for three years He was an itinerant preacher.

"He never owned a home. He never wrote a book. He never held an office. He never had a family. He never went to college. He never put His foot inside a big city. He never traveled two hundred miles from the place He was born. He never did one of the things that usually accompany greatness. He had no credentials but Himself. . . .

"While still a young man, the tide of popular opinion turned against Him. His friends ran away. One of them denied Him. He was turned over to His enemies. He went through the mockery of a trial. He was nailed upon a cross between two thieves. While He was dying His executioners gambled for the only piece of property He had on earth—His coat. When He was dead, He was laid in a borrowed grave through the pity of a friend.

"Nineteen long centuries have come and gone, and today He is a centerpiece of the human race and leader of the column of progress.

"I am far within the mark when I say that all the armies that ever marched, all the navies that were ever built; all the parliaments that ever sat and all the kings that ever reigned, put together, have not affected the life of man upon this earth as powerfully as has that one solitary life."

The late Wilbur Smith, respected Bible scholar of the last generation, once wrote, “The latest edition of the Encyclopedia Britannica gives twenty thousand words to this person, Jesus, and does not even hint that He did not exist—more words, by the way, than are given to Aristotle, Alexander, Cicero, Julius Caesar, or Napoleon Bonaparte.”

George Buttrick, recognized as one of the ten greatest preachers of the twentieth century, wrote: “Jesus gave history a new beginning. In every land he is at home. . . . His birthday is kept across the world. His death-day set a gallows against every skyline.”

Even Napoleon himself admitted, "I know men and I tell you that Jesus Christ was no mere man: between him and whoever else in the world there is no possible term of comparison."

Is the resurrection of Jesus Christ true?

Answer: Scripture presents conclusive evidence that Jesus Christ was in fact resurrected from the dead. Christ’s resurrection is recorded in Matthew 28:1-20; Mark 16:1-20; Luke 24:1-53; and John 20:1–21:25. The resurrected Christ also appeared in the Book of Acts (Acts 1:1-11). From these passages you can gain several “proofs” of Christ’s resurrection. First is the dramatic change in the disciples. They went from a group of men frightened and in hiding to strong, courageous witnesses sharing the gospel throughout the world. What else could explain this dramatic change other than the risen Christ appearing to them?

Second is the life of the apostle Paul. What changed him from being a persecutor of the church into an apostle for the church? It was when the risen Christ appeared to him on the road to Damascus (Acts 9:1-6). A third convincing proof is the empty tomb. If Christ were not raised, then where is His body? The disciples and others saw the tomb where He was buried. When they returned, His body was not there. Angels declared that He had been raised from the dead as He had promised (Matthew 28:5-7). Fourth, additional evidence of His resurrection is the many people He appeared to (Matthew 28:5, 9, 16-17; Mark 16:9; Luke 24:13-35; John 20:19, 24, 26-29, 21:1-14; Acts 1:6-8; 1 Corinthians 15:5-7).

Another proof of the resurrection of Jesus is the great amount of weight the apostles gave to Jesus' resurrection. A key passage on Christ’s resurrection is 1 Corinthians 15. In this chapter, the apostle Paul explains why it is crucial to understand and believe in Christ’s resurrection. The resurrection is important for the following reasons: 1) If Christ was not raised from the dead, believers will not be either (1 Corinthians 15:12-15). 2) If Christ was not raised from the dead, His sacrifice for sin was not sufficient (1 Corinthians 15:16-19). Jesus’ resurrection proved that His death was accepted by God as the atonement for our sins. If He had simply died and stayed dead, that would indicate His sacrifice was not sufficient. As a result, believers would not be forgiven for their sins, and they would remain dead after they die (1 Corinthians 15:16-19). There would be no such thing as eternal life (John 3:16). “But now Christ has been raised from the dead, the first fruits of those who are asleep” (1 Corinthians 15:20 NAS).

Finally, Scripture is clear that all those who believe in Jesus Christ will be raised to eternal life just as He was (1 Corinthians 15:20-23). First Corinthians 15 goes on to describe how Christ’s resurrection proves His victory over sin and provides us the power to live victoriously over sin (1 Corinthians 15:24-34). It describes the glorious nature of the resurrection body we will receive (1 Corinthians 15:35-49). It proclaims that, as a result of Christ’s resurrection, all who believe in Him have ultimate victory over death (1 Corinthians 15:50-58).

What a glorious truth the resurrection of Christ is! “Therefore, my dear brothers, stand firm. Let nothing move you. Always give yourselves fully to the work of the Lord, because you know that your labor in the Lord is not in vain” (1 Corinthians 15:58). According to the Bible, the resurrection of Jesus Christ is most definitely true. The Bible records Christ's resurrection, records that over 500 people witnessed the resurrected Christ, and proceeds to build crucial Christian doctrine on the historical fact of Jesus' resurrection.

Does God exist? Is there evidence for the existence of God?

Does God exist? Is there evidence for the existence of God?"

Answer: The existence of God cannot be proved or disproved. The Bible says that we must accept by faith the fact that God exists: “And without faith it is impossible to please God, because anyone who comes to Him must believe that He exists and that He rewards those who earnestly seek Him” (Hebrews 11:6). If God so desired, He could simply appear and prove to the whole world that He exists. But if He did that, there would be no need for faith. “Then Jesus told him, ‘Because you have seen me, you have believed; blessed are those who have not seen and yet have believed’” (John 20:29).

That does not mean, however, that there is no evidence of God’s existence. The Bible states, “The heavens declare the glory of God; the skies proclaim the work of His hands. Day after day they pour forth speech; night after night they display knowledge. There is no speech or language where their voice is not heard. Their voice goes out into all the earth, their words to the ends of the world” (Psalm 19:1-4). Looking at the stars, understanding the vastness of the universe, observing the wonders of nature, seeing the beauty of a sunset—all of these things point to a Creator God. If these were not enough, there is also evidence of God in our own hearts. Ecclesiastes 3:11 tells us, “…He has also set eternity in the hearts of men.” Deep within us is the recognition that there is something beyond this life and someone beyond this world. We can deny this knowledge intellectually, but God’s presence in us and all around us is still obvious. Despite this, the Bible warns that some will still deny God’s existence: “The fool says in his heart, ‘There is no God’” (Psalm 14:1). Since the vast majority of people throughout history, in all cultures, in all civilizations, and on all continents believe in the existence of some kind of God, there must be something (or someone) causing this belief.

In addition to the biblical arguments for God’s existence, there are logical arguments. First, there is the ontological argument. The most popular form of the ontological argument uses the concept of God to prove God’s existence. It begins with the definition of God as “a being than which no greater can be conceived.” It is then argued that to exist is greater than to not exist, and therefore the greatest conceivable being must exist. If God did not exist, then God would not be the greatest conceivable being, and that would contradict the very definition of God.

A second argument is the teleological argument. The teleological argument states that since the universe displays such an amazing design, there must have been a divine Designer. For example, if the Earth were significantly closer or farther away from the sun, it would not be capable of supporting much of the life it currently does. If the elements in our atmosphere were even a few percentage points different, nearly every living thing on earth would die. The odds of a single protein molecule forming by chance is 1 in 10243 (that is a 1 followed by 243 zeros). A single cell is comprised of millions of protein molecules.

A third logical argument for God’s existence is called the cosmological argument. Every effect must have a cause. This universe and everything in it is an effect. There must be something that caused everything to come into existence. Ultimately, there must be something “un-caused” in order to cause everything else to come into existence. That “un-caused” cause is God.

A fourth argument is known as the moral argument. Every culture throughout history has had some form of law. Everyone has a sense of right and wrong. Murder, lying, stealing, and immorality are almost universally rejected. Where did this sense of right and wrong come from if not from a holy God? Despite all of this, the Bible tells us that people will reject the clear and undeniable knowledge of God and believe a lie instead. Romans 1:25 declares, “They exchanged the truth of God for a lie, and worshiped and served created things rather than the Creator—who is forever praised. Amen.” The Bible also proclaims that people are without excuse for not believing in God: “For since the creation of the world God's invisible qualities—His eternal power and divine nature—have been clearly seen, being understood from what has been made, so that men are without excuse” (Romans 1:20).

People claim to reject God’s existence because it is “not scientific” or “because there is no proof.” The true reason is that once they admit that there is a God, they also must realize that they are responsible to God and in need of forgiveness from Him (Romans 3:23, 6:23). If God exists, then we are accountable to Him for our actions. If God does not exist, then we can do whatever we want without having to worry about God judging us. That is why many of those who deny the existence of God cling strongly to the theory of naturalistic evolution—it gives them an alternative to believing in a Creator God. God exists and ultimately everyone knows that He exists. The very fact that some attempt so aggressively to disprove His existence is in fact an argument for His existence.

How do we know God exists? As Christians, we know God exists because we speak to Him every day. We do not audibly hear Him speaking to us, but we sense His presence, we feel His leading, we know His love, we desire His grace. Things have occurred in our lives that have no possible explanation other than God. God has so miraculously saved us and changed our lives that we cannot help but acknowledge and praise His existence. None of these arguments can persuade anyone who refuses to acknowledge what is already obvious. In the end, God’s existence must be accepted by faith (Hebrews 11:6). Faith in God is not a blind leap into the dark; it is safe step into a well-lit room where the vast majority of people are already standing.

Where was Jesus born?" evidence or Proof

Where was Jesus born?"
evidence or Proof"

Answer: The Bible chronicles Jesus Christ’s birth in Matthew 1:18–25; 2:1–12; Luke 1:26–38; and 2:1–20. At the time of Mary’s pregnancy, a decree by Caesar Augustus went out that “all the world should be registered” (Luke 2:1). This meant that every person in the Roman Territory was required to return to the city of their ancestors to be counted in a census.

Joseph lived in Nazareth at the time but needed to travel south to the region of Judea, “to the city of David, which is called Bethlehem, because he was of the house and lineage of David” (Luke 2:4). Naturally, Joseph took his betrothed, Mary, to go with him to be counted as a member of his family. Thus, the young couple ended up in the small town of Bethlehem at the time of Jesus’ birth.

This location aligns with the prophecy foretold by Micah, proclaiming that the Christ would be born in Bethlehem: “But you, Bethlehem Ephrathah, though you are small among the clans of Judah, out of you will come for me one who will be ruler over Israel, whose origins are from of old, from ancient times” (Micah 5:2).

Because so many had returned to Bethlehem for the census, the small city was overflowing with people. There was no room for Mary and Joseph in the inn, which forced them to take refuge in the only place available—a shelter for animals. (Although the Bible never mentions animals being present at the birth of Christ, Luke does say that the baby Jesus was laid in a manger—and the presence of a manger strongly implies the presence of animals.)

Traditionally, the “inn” referred to in Luke 2:7 is thought to be a kind of commercial hotel. And the place where Mary and Joseph took shelter was a stable somewhere in the vicinity. However, we don’t know for sure if that was the case, because the Greek word translated as “inn” (kataluma) can also be translated as “guest room.” This translation would lead us to envision more of a private home filled with guests, plus a separate area used to house the family’s animals.

Sometimes the place for animals was located on the lower level of a house, away from where the people lived. So, when Luke refers to “no room in the kataluma,” he could have meant there was no room on the upper level, which was already full of sleeping visitors or family. Archaeological findings have also revealed homes that merely had a wall separating the front of the house from the back, where animals were kept safe. Both of these floor plans imply an indoor animal shelter connected to the house in some way. Regardless, there was a manger or feeding trough in the place where Christ was born, and that was used as a resting place for the newborn Jesus, as stated in Luke 2:7.

There is also a theory that the shelter in which Jesus was born was a place in the northern part of Bethlehem called Migdol Eder. This was a watchtower with a place underneath that shepherds used during the lambing season to shelter the newborn lambs that would later be used as sacrifices in the Jerusalem temple. The prophet Micah, who foretold Bethlehem as the place of the Messiah’s birth, also mentions Migdol Eder: “As for you, watchtower of the flock [Hebrew, Migdol Eder], stronghold of Daughter Zion, the former dominion will be restored to you; kingship will come to Daughter Jerusalem” (Micah 4:8). This theory is used to explain why, when the heralding angels gave the sign that the baby would be “wrapped in cloths and lying in a manger,” the shepherds seemed to know exactly where to look. And it would be apropos for the Messiah to be born in the same place where the sacrificial lambs were born.

Whether the actual location of Jesus’ birth was an indoor animal shelter, a separate barn, or a tower used for lambing, the Bible is clear that Jesus Christ, the Son of God, was born in a humble setting in the town of Bethlehem.

What evidence is there of a spiritual realm?

Answer: The Bible teaches the existence of an immaterial, spiritual reality, unseen by human eyes. The physical reality is evident for all to see—although some doubt the existence of a material universe, too! The Bible says that the spiritual realm consists of both good—God and the holy angels—and evil—the devil and his demons. Demons are most likely fallen angels who rebelled against God and were thrown out of heaven (see Ezekiel 28:11–17; Isaiah 14:12–15; Revelation 12:7–9). The Bible also teaches that humans were created by God in His image, which means we have a spiritual component (Genesis 1:27). We are more than physical entities; we possess a soul/spirit destined for eternity. Even though the spiritual realm is invisible to the physical eye, we are connected to it, and what goes on in the spiritual realm directly affects our physical world.

In our culture, the most commonly accepted form of evidence for proving the existence of something is empirical evidence, which involves using the scientific method of observation and experimentation. Is there empirical evidence for a spiritual realm? It doesn’t take much research before one realizes there is “evidence” both for and against the existence of a spiritual realm. It comes down to which studies one wants to believe.

The best, and most prevalent, evidence available proving that there is a spiritual realm is testimonial evidence. We can look at the sheer number of religions around the world and the billions of people who focus their lives on the spiritual realm. Is it likely that so many people would report encounters with the spiritual and it not be real? The best testimonial evidence for a spiritual realm is the Bible itself. Historians, both Christian and non-Christian, agree that the historical authenticity of the Bible is strong. Jesus claimed to be God’s Son, the One who came down from heaven. He made this fact quite clear: “You are from below; I am from above. You are of this world; I am not of this world” (John 8:23). The Bible recounts numerous encounters that people had with the spiritual realm. Jesus cast demons out of people regularly, healed the sick by speaking to them, miraculously fed thousands of people, and spoke with people who should be dead: Moses and Elijah (Matthew 17:1–3). These are all indicators that the spiritual realm is real.

Is there any evidence for the Bible's view of a young earth?

There is a profusion of evidence for the Bible’s view of a young earth. However, the old-earth perspective has held a monopoly in the public schools, in the major academic centers, and in the popular media for generations. It is no wonder then that most scientists share the old-earth perspective. It’s all they were taught growing up in school. It’s all they learned at the universities where they got their degrees. It’s what most of their colleagues profess. But there are dissenters among the scientific community, and their numbers are growing. Why? Because more and more scientists are confronting a growing body of evidence which challenges the old-earth paradigm.

This is not to say that everyone who examines these evidences will reject the old-earth perspective. Some who have pondered these evidences regard them as anomalous, yet-to-be-explained phenomena. Some believe they don’t stand up under close scrutiny. Some view them as deliberate misrepresentations of the facts by religious zealots.

There is no doubt that religious zealots have a tendency to distort facts when it suits their purposes. old-earth zealots have the same tendency when their careers and reputations are on the line. It’s human nature. It is also true that some of the young-earth evidences which have been proposed over the years have not withstood close scrutiny. But many others have, and the fact remains that a growing number of professionally trained scientists—experts in their fields—are accepting a young-earth perspective as being at least scientifically plausible, if not compelling. Here are a few of the relevant evidences for consideration:

Young Earth Evidence: Continental Erosion and Fossil Remains.

The continents are eroding at such a rate that, if not for tectonic uplift, meteoric dusting and volcanic influx, they would erode flat (Mt. Everest and all) in less than 25 million years. At this rate, high-altitude, million-year-old fossils should have long since eroded away. And yet they remain. The implication is that these fossils are not millions of years old. If this were true, the entire geologic column would need serious revision

Young Earth Evidence: Subterranean Fluid Pressure.

When a drill rig strikes oil, the oil sometimes gushes out in huge fountains. This is because the oil is often under huge amounts of pressure from the sheer weight of the rock sitting on top of it. Other subterranean fluids kept under pressure include natural gas and water. The problem is, the rock above many pressurized subterranean fluid deposits is relatively permeable. The pressure should escape in less than 100,000 years. Yet these deposits remain highly pressurized. Once again, because of the supposed antiquity of these deposits and their location throughout the geologic column, this observation calls into question some of the interpretations which have led to the formulation of the column.

Young Earth Evidence: Global Cooling.

In the 19th century, the renowned physicist and inventor Lord Kelvin (William Thomson) was the first to point out that if the earth began in a white-hot molten state, it would have cooled to its current temperature billions of years sooner than the 4.6 billion years accepted today. Since then, old-earth advocates have pointed out that radioactive decay within the earth would greatly slow down the cooling process. Young-earth advocates respond that, even given liberal assumptions concerning the amount of heat produced by radioactive decay, the earth would still cool to its current temperature much sooner than old-earth advocates allow.

Young Earth Evidence: Lunar Recession.

The moon is slowly moving farther away from the earth. This has to do with the fact that the earth’s spin is slowing down due to tidal friction and other factors. Lunar recession was first observed by Edmund Halley in the late 1600s (the same Edmund Halley who is credited with being the first to predict the 76-year orbit of the famous comet which bears his name). Given the rate of lunar recession today, the fact that it has gradually accelerated over time, and several other factors, physicists have determined that the earth-moon system could not have existed beyond 1.2 billion years (you can review the mathematical equations involved at http://www.creationscience.com/). This is 3.4 billion years less time than old-earth advocates are willing to accept. Furthermore, the closer the moon gets to the earth, the greater its influence on our tides. We can’t go too far back in time before we would all drown twice a day.

Young Earth Evidence: Helium diffusion from Precambrian Zircons.

Helium is produced within the earth by the radioactive decay of certain unstable elements (uranium and thorium being two such elements). Some of this decay takes place inside of crystals known as “zircons.” Helium diffuses from these zircons at known rates depending upon depth and temperature. Scientists have discovered that, in zircons where a billion years of uranium decay has allegedly taken place, too much helium remains—way too much helium. It appears as if the helium hasn’t had enough time to diffuse out of the crystals. This observation has a couple of implications.

First, this observation may overturn a key assumption underlying radiometric dating (the most common old-earth dating technique). Scientists believe that a billion years of uranium decay has taken place within these zircons because they make certain assumptions about the unobservable past (see our article on Radiometric Dating). One of these assumptions is that radioactive decay has remained constant throughout the unobservable past. Scientists have been able to vary decay rates in the lab, but most don’t believe that it actually happens in nature. However, if billions years of uranium decay has taken place so quickly that the helium produced hasn’t had enough time to escape the zircons, this may be strong evidence that radioactive decay rates were greatly accelerated in the unobservable past.

Second, because the zircons came from Precambrian rocks below the geologic column, currently accepted old-earth interpretations of the geologic column may need serious revision (once again, see our article on the Geologic Column). These and numerous other scientific evidences for a young-earth theory give credence to the Bible’s account of the creation of the earth and universe as found in Genesis.

Do You Know The History of the Christian Bible?

This is a brief history of the evolution of Bible and some of its various translations. The Christian Bible has the honor of being the first book every published in volume, and the most published book in history to this date. It has been written in almost every spoken language in the world today. Like many ancient works, the oldest parts of the Bible were passed along orally before they were ever written down. Many devout Jewish people today believe that the full text of what Christians call "The Old Testament" Bible was given to Moses by God on Mount Sinai. The Bible's earliest origin may always be a matter of faith. But it still remains a fact that after the Bible was first recorded, many different versions existed in several different languages. It was not until the first century B.C.E. (Before the Common Era, aka B.C.) that Jews settled on the canon of their scripture

Do You Know The History of the Christian Bible?

The oldest written parts of the Bible found were transcribed in three languages. What scholars call the Hebrew Bible (the same books Jews call the Tanakh or Written Torah, and Christians call the Old Testament) was first written in Hebrew with a few chapters of the books of Ezra and Daniel recorded in Aramaic. Hebrew had long been the language of the Jewish people, so their scriptures were passed down in Hebrew. Some of the books of the Hebrew Bible may have been written as far back as 1,400 B.C. Although most of the text was probably written between 900 and 400 B.C.
Aramaic is a Semitic language that was widely spoken from 600 to 200 B.C. in the near Middle East. It was one of the common languages of the region until the 13th century, when Arabic became more prominent. Many people today believe Jesus and his apostles spoke Aramaic. Aramaic was the spoken language in Mel Gibson's movie "The Passion of the Christ" that was subtitled in many languages.

The Christian New Testament was written in the common Greek

The Christian New Testament was written in the common Greek of the Mediterranean area and parts of the Middle East at the time in the first century C.E. (Common Era, aka A.D.). This form of Greek is called Koine Greek. It developed from classical Greek, and spread by the conquests of Alexander the Great. As different people began to use the tongue, it evolved and changed into Koine Greek between 300 B.C. and 300 A.D. This form many scholars think may have been the second language of Jesus and his apostles. The gospels of the New Testament portray that Jesus spoke with Pontius Pilate. He would have been more likely to understand Greek than Aramaic. The Books that one day became the New Testament were probably written mostly in Greek. Because it was the common language around the Mediterranean at the time of its inception. In 312 A.D. right before a major battle, the Roman Emperor Constantine the Great said that "Jesus appeared to him in a dream, giving him a sign that he will be victorious." He won the battle and Constantine looked upon Jesus as the deliverer of this victory. Constantine then ended the persecution of Christians by issuing the Edict of Milan in 313 A.D. In 325 A.D. Constantine the Great called the First Council of Nicaea, composed of 300 Christian and religious leaders of the time.

Task of separating divinely inspired writings

The council was given the task of separating divinely inspired writings for those of questionable origin. The council then agreed on all the books of their New Testament. And also they decided not to accept 15 books of the Greek translations of the Bible. Because they were not part of the original Hebrew Scriptures. The 15 books that were not accepted by the council became known as the Apocrypha. It was not until 1545 A.D. at the Council of Trent in Italy that consisted of 255 Christian Catholic leaders which relied heavily on the teachings of Thomas Aquinas, that the edit of The New Testament of the Bible was completed and then called Canon. After the Roman Empire itself became "Christianized" and Latin becomes the common language, the entire Bible was translated into Latin early in the 5th century. The first Latin version is called the Vulgate. It takes its name from the phrase versio vulgata, i.e., "the translation made public". The Vulgate was designed to be a definitive and officially promulgated translation of the Bible, improving upon several translations then in use. It was the first, and for many centuries the only, Christian Bible with an Old Testament translated directly from the Hebrew rather than from the Greek Septuagint. In the mid-15th century, when Johannes Gutenberg invented movable type, the Latin Vulgate edition of the Christian Bible was the first work he printed. On September 30, 1452, Johann Guttenberg's Bible was published. It became the first book to be published in volume, of which about 180 were printed. The pages of the books were not bound, and the date 1455 is documented on the spine by the binder for a copy bound in Paris.

In July of 1604 A.D. King James of England

In July of 1604 A.D. King James of England wrote to Bishop Bancroft that he had nominated 54 learned men (linguists and biblical scholars) to once again translate the Bible, (but only 47 actually took part) in what became known as The King James Version (KJV) and was published in 1611. Many Christian fundamentalists today feel that this version is on one and only true version of God's Holy Word. Over the centuries it became increasingly difficult for some people to truly understand the (Old English) vernacular. Hence, a new translation was first made called The New King James Version (NKJV) that had 130 translators in this edition. The New American Standard Bible (NASB) was translated in 1971 by 58 scholars. The NASB has sought to render grammar and terminology in contemporary English. Special attention has been given to the rendering of verb tenses to give the English reader a rendering as close as possible to the sense of the original Greek and Hebrew texts. In 1995, the text of the NASB was updated for greater understanding and smoother reading.

Better understanding of the Word

Christians today continue to yearn for a better understanding of the Word, and a closer relationship with God, came The New International Version (NIV). More than 100 scholars from six English-speaking countries, as well as editors and English stylists, worked on the (NIV). The scholars represented more than 20 denominations. It took 10 years to complete the (NIV) translation. The process started in 1968 and finished in 1978. This does not include more than 10 years of planning before 1968. It has since become one of the more popular editions. For me, the word "BIBLE" stands for; Basic Instructions before Leaving Earth. I truly feel that everyone should read a copy it and gain from the insight and benefit of its words.

Were Adam and Eve saved? How many children did Adam and Eve have? When were Adam and Eve created?

Were Adam and Eve saved? The Bible does not specifically tell us whether Adam and Eve were saved. Adam and Eve were the only two human beings who knew about God before they became tainted with sin. As a result, they likely still knew God better after their fall than any of us do today. Adam and Eve most definitely believed in and depended on God. God continued to talk with Adam and Eve and provide for them after the fall. Adam and Eve knew of God’s promise that He would provide a Savior (Genesis 3:15). God made garments of skin for Adam and Eve after the fall (Genesis 3:21). Many scholars understand this as the first animal sacrifice, foreshadowing the eventual death of Christ on the cross for the sins of the world. Putting these facts together, it would seem that Adam and Eve were saved and did indeed go to heaven / paradise when they died.

How many children did Adam and Eve have? The Bible does not give us a specific number. Adam and Eve had Cain (Genesis 4:1), Abel (Genesis 4:2), Seth (Genesis 4:25), and many other sons and daughters (Genesis 5:4). With likely hundreds of years of child-bearing capability, Adam and Eve likely had 50+ children in their lifetime.
When were Adam and Eve created? If Old Testament history and the ages in Genesis chapter 5 are traced, Adam and Eve were likely created in approximately 4000 B.C.

Were Adam and Eve cavemen? Genesis chapter 3 records Adam and Eve having a fully intelligent conversation with God. Adam and Eve were surely "primitive" in their understanding of many concepts, but they were not "ape-like" or intellectually deficient by any means. Adam and Eve were the most perfect human beings in the history of the world.

How long were Adam and Eve in the Garden of Eden before they sinned? The Bible does not explicitly tell us how long Adam and Eve were in the Garden of Eden before they sinned. It seems as if they were in the Garden for a short amount of time, possibly as little as a day or two. Adam and Eve did not conceive any children until after the Fall (Genesis 4:1-2), so it is unlikely they were in the Garden for very long.

Did Adam and Eve have belly buttons / navels? A belly button / navel (or bellybutton) is formed by the umbilical cord that connects a baby in the womb to its mother. Adam and Eve were created directly by God, and did not go through the normal birthing process. So, Adam and Eve would probably not have had belly buttons / bellybuttons.

Where was Jesus for the three days between His death and resurrection?

When you understand the context of the 1 Peter 3:18, this answer becomes clear:

“For Christ also suffered once for sins, the just for the unjust, that He might bring us to God, being put to death in the flesh but made alive by the Spirit, (the subject of this reference is the Spirit) by whom (in other words, through the Spirit) He went and preached to the spirits in prison who formerly were disobedient, once in the days of longsuffering they waited in the time of Noah while the ark was being prepared” (1 Peter 3:18.)
Some believe this means that when Jesus died on the cross, He didn’t really die. Rather, He altered His physical state into a spirit, then went down into hell, and preached to the people who lived before the flood that they might have a second chance. This is a very bizarre interpretation.
Isaiah 61:1 indicates that part of the ministry of Christ would be to “proclaim liberty to the captives, and the opening of the prison to [them that are] bound.” This text in 1 Peter is simply saying similarly that Christ, through the Holy Spirit, preached to people in Noah’s time who were imprisoned by evil spirits.

You are either filled with God’s spirit, obeying Him, and having His angels guiding and directing us, or if not saved, you are imprisoned by the devil, disobeying God, and are filled with the devil’s spirits. Jesus, through the Holy Spirit, used Noah’s preaching at that time to give the “captives” an opportunity to be set free.
It is interesting that Peter himself was literally imprisoned and an angel, one of God’s ministering spirits, came to set him free. Peter had a literal experience of the spiritual things he was here writing about.
The major part of the work of Christ was to try to save people, even during the time of Noah, through the same Spirit; He tried to save those people whose spirits were imprisoned by the devil. Peter is not talking about how their ghosts were in hell, chained up, or anything of that nature.
The false doctrine that is a result of the twisting of the meaning of 1 Peter 3:18 is devastating in that it teaches that there is a second chance. The Bible says, “It’s appointed unto man once to die and after that the judgment” (Hebrews 9:27). No, you can’t die and then while in hell hope that Jesus come preach to you.

Is there God

దేవుడు ఉన్నాడా? దేవుని ఉనికికి ఆధారములు ఉన్నాయా? ప్రశ్న: దేవుడు ఉన్నాడా? దేవుని ఉనికికి ఆధారములు ఉన్నాయా? జవాబు: దేవుని యొక్క ఉనికి నిరూపించనులేము లేదా ఒప్పక ఉండనూలేము. పరిశుద్ధ గ్రంధము చెప్తుంది దేవుడు ఉన్నాడని విశ్వాసముతో మనము నమ్మాలని: “విశ్వాసములేకుండ దేవునికి ఇష్టుడైయుండుట అసాధ్యము; దేవునియొద్దకు వచ్చువాడు ఆయన యున్నాడనియు, తన్ను వెదకువారికి ఫలము దయచేయువాడనియు నమ్మవలెను గదా” (హెబ్రీ. 11:6). దేవుడు అలా గనుక అనుకుని ఉంటే, ఆయన ఉన్నాడని అందరికి ప్రత్యక్షమై ప్రపంచమంతటికి నిరూపించేవాడు. కాని ఆయన అది చేసియుంటే, విశ్వాసము యొక్క అవసరత ఉండేది కాదు. “యేసు నీవు నన్ను చూచి నమ్మితివి, చూడక నమ్మినవారు ధన్యులని అతనితో చెప్పెను” (యోహాను 20:29). అయినప్పటికీ, దీనికి అర్ధం దేవుని ఉనికికి ఆధారం లేదు అని కాదు. పరిశుద్ధ గ్రంధం చెప్తుంది, “ఆకాశములు దేవుని మహిమను వివరించుచున్నవి అంతరిక్షము ఆయన చేతిపనిని ప్రచురపరచుచున్నది. పగటికి పగలు బోధచేయుచున్నది. రాత్రికి రాత్రి జ్ఞానము తెలుపుచున్నది. వాటికి భాషలేదు మాటలులేవు వాటి స్వరము వినబడదు. వాటి కొలనూలు భూమియందంతట వ్యాపించి యున్నదిలోకదిగంతములవరకు వాటి ప్రకటనలు బయలువెళ్లు చున్నవి” (కీర్తన. 19:1-4). నక్షత్రములను చూచినప్పుడు, విశ్వము యొక్క విస్తీర్ణతను అర్ధం చేసుకొనినప్పుడు, ప్రకృతి యొక్క వింతలను పరిశీలించినప్పుడు, సూర్యాస్తమయము యొక్క అందమును చూచినప్పుడు– ఇవన్నియు సృష్టికర్తయైన దేవుని వైపు మనలను చూపిస్తున్నవి. ఇవన్నియు చాలవన్నట్లు మన హృదయములలో కూడా దేవుని గురించి ఒక ఆధారం ఉంది. ప్రసంగి 3:11 చెప్తుంది, “...ఆయన శాశ్వతకాల జ్ఞానమును నరుల హృదయమందుంచి యున్నాడు.” మన అంతరంగములో మనకు ఈ జీవితము తరువాత మరియు ఈ ప్రపంచము తరువాత ఏదో ఉన్నదన్న ఒక గ్రహింపు ఉంది. తెలివిగా ఈ జ్ఞానాన్ని తిరస్కరించవచ్చును గాని, మనలో మరియు మన చుట్టూ ఉన్న దేవుని ప్రసన్నత స్పష్టంగానే ఇంకను ఉంది. అయినా కూడా, కొందరు దేవుని ఉనికిని విస్మరిస్తారని పరిశుద్ధ గ్రంధము చెప్తుంది: “దేవుడు లేడని బుద్ధిహీనులు తమ హృదయములలో అనుకొందురు” (కీర్తన. 14:1). చరిత్ర అంతటిలో, అన్ని సంస్కృతులలో, అన్ని నాగరికతలలో, మరియు అన్ని ఖండాలలో అధిక సంఖ్యక ప్రజలు ఎదో ఒక రకమైన దేవుని యొక్క ఉనికిని నమ్ముతారు గనుక, ఈ నమ్మకమును కలిగించే ఒకటి (లేదా ఒకరు) ఉండే ఉంటారు. దేవుని ఉనికికి గల పరిశుద్ధ గ్రంధ వాదనలతో పాటు కొన్ని హేతుబద్ధ వాదనలు కూడా ఉన్నాయి. మొదటిగా మనకు అస్తిత్వ వాదన ఉంది. ఈ అస్తిత్వ వాదనలో ప్రసిద్ధమైన రూపము దేవుడు అనే భావనను దేవుని ఉనికిని ఋజువు చేయడానికి వాడుతుంది. అది దేవుని “తన కంటే ఉన్నతమైనవారు ఎవరిని ఊహించలేము” అని నిర్వచిస్తూ మొదలౌతుంది. ఆ తరువాత అది ఉనికి లేకుండా ఉండటం కంటే ఉనికి కలిగి ఉండటం గొప్పదని వాదిస్తుంది, మరియు ఈ కారణాన ఊహించగలిగే గొప్ప వ్యక్తి తప్పక ఉండాలి. దేవుడు ఒకవేళ లేకపోతే, అప్పుడు దేవుడు ఊహించగలిగే గొప్ప వ్యక్తి కాదు, కాబట్టి ఇది అసలు దేవునికున్న ముఖ్య నిర్వచనాన్ని వైరుధ్యపరుస్తుంది. రెండవ వాదన ఉద్దేశ్యతత్వ వాదన (దీనినే టీలియాలజీ అంటారు). ఈ ఉద్దేశ్యతత్వ వాదన చెప్తుంది ఈ విశ్వం అనేకమైన ఆశ్చర్యకర రూపకల్పనలు కలిగియున్నందున వీటిని చేసిన ఒక దైవికమైన కల్పనాకారుడు ఉండాలి. ఉదాహరణకు, ఒకవేళ భూమి గాని సూర్యుని నుండి ఇంకా దగ్గరగానో లేక ఇంకొంత దూరంగానో ఉంటే, అది ప్రస్తుతం చేస్తున్నట్లుగా జీవకోటిని పోషించగలిగేది కాదు. మన వాతావరణంలో ఉన్న కొన్ని మూలికలు ఎంతోకొంత తక్కువ శాతంలో ఉండి ఉంటే, దరిదాపుగా ఈ భూమి మీద ఉన్న సమస్త జీవకోటి మరణిస్తుంది. ఒక పోషకపదార్ధ అనువు దానంతట అది ఏర్పడుటకు గల అవకాశం10243 లో (అంటే 10 తరువాత 243 సున్నాలు) కేవలం 1 మాత్రమే ఉంటుంది. దేవుని ఉనికికి గల మూడవ హేతుబద్ధ వాదన విశ్వోద్భవ వాదన. ప్రతి ప్రభావానికి తప్పక ఒక హేతువు ఉండక తప్పదు. ఈ విశ్వము మరియు దానిలో ఉన్న సమస్తము ఒక ప్రభావం. సమస్తమును ఉనికిలోకి తెచ్చినది ఒకటి తప్పక ఉంటుంది. ఆఖరుకు ప్రతి దానిని మనుగడలోనికి తెచ్చిన హేతువు ఉన్నదంటే తప్పకుండా “అహేతువు” అయినది ఒకటి ఉండాలి. ఆ “అహేతువైన” హేతువే దేవుడు. నాల్గవ వాదనను నైతిక వాదన అంటారు. చరిత్ర అంతటిలో ప్రతి సంస్కృతి ఒక విధమైన చట్టమును కలిగియుంది. ప్రతి ఒక్కరికి తప్పేదో ఒప్పేదో అనే జ్ఞానం ఉంది. నరహత్య, అబద్ధం, దొంగతనం మరియు అనైతికత అన్ని విశ్వవ్యాప్తంగా తిరస్కరించబడినవి. పరిశుద్ధుడైన దేవుని నుండి గాక తప్పు ఒప్పులను గూర్చిన ఈ తెలివి ఎక్కడ నుండి వచ్చి ఉంటుంది? ఇవన్నీ ఉన్నప్పటికీ, పరిశుద్ధ గ్రంధం సెలవిస్తుంది స్పష్టమైన మరియు విస్మరించరాని దేవుని జ్ఞానాన్ని తిరస్కరించి ఒక అబద్ధాన్ని నమ్ముతారని. రోమా 1:25లో, “అట్టివారు దేవుని సత్యమును అసత్యమునకు మార్చి, సృష్టికర్తకు ప్రతిగా సృష్టమును పూజించి సేవించిరి. యుగముల వరకు ఆయన స్తోత్రార్హుడై యున్నాడు, ఆమేన్‌” అని చదువుతాం. దేవుని నమ్మకయుండిన యెడల ప్రజలు నిరుత్తరులై యున్నారు అని పరిశుద్ధ గ్రంధము చెప్తుంది: “ఆయన అదృశ్య లక్షణములు, అనగా ఆయన నిత్యశక్తియు దేవత్వమును, జగదుత్పత్తి మొదలుకొని సృష్టింపబడిన వస్తువులను ఆలోచించుటవలన తేటపడుచున్నవి గనుక వారు నిరుత్తరులై యున్నారు” (రోమా. 1:20). దేవుని ఉనికిని ప్రజలు తిరస్కరిస్తామని అంటుంటారు, ఎందుకంటే అది ఒక “శాస్త్రీయమైనది” కాదు లేదా “ఎందుకంటే దానికి ఆధారము ఏమియు లేదు” అని అంటారు. అసలైన కారణము ఏమంటే ఒకసారి వారు దేవుడు ఉన్నాడని ఒప్పుకున్నట్లయితే, వారు దేవుని పట్ల బాధ్యులుగా ఉన్నారని మరియు ఆయన నుండి క్షమాపణ కోరవలసినవారిగా ఉన్నారని వారు గ్రహించాలి గనుక ఒప్పుకోరు (రోమా. 3:23, 6:23). దేవుడు ఉన్నట్లయితే, మన క్రియలను బట్టి మనము ఆయనకు జవాబుదారులము. దేవుడు లేకపోతే, దేవుడు మనకు తీర్పు తీరుస్తాడనే భయం లేకుండా మనకు ఇష్టమోచ్చినది చేయవచ్చు. ఈ కారణము చేతననే దేవుని ఉనికిని తిరస్కరించే చాలా మంది సహజసిద్ధ సృష్టి అనే సిద్ధాంతాన్ని గట్టిగా పట్టుకొని వ్రేలాడుతుంటారు – ఈ సిద్ధాంతం వారికి సృష్టికర్తయైన దేవుని నమ్ముటకు ఒక ప్రత్యమ్నాయ మార్గాన్ని ఇస్తుంది. దేవుడు ఉన్నాడు మరియు ప్రతి ఒక్కరికి ఖచ్చితంగా ఆయన ఉన్నాడని తెలుసు. కొందరు ఆయన లేడని నిరూపించడానికి దూకుడుతో ప్రయత్నిస్తారు అనే విషయమే ఆయన ఉన్నాడు అనడానికి ఋజువుగా ఉంది. దేవుడు ఉన్నాడని మనకు ఎలా తెలుస్తుంది? క్రైస్తవులముగా, మనము ప్రతి దినము ఆయనతో మాట్లాడతాము గనుక ఆయన ఉన్నాడని మనము ఎరుగుతాము. ఆయన మనతో మాట్లాడడం వినదగేట్లు ఉండదు, కాని ఆయన ప్రసన్నతను స్పృశిస్తాం, ఆయన నడిపింపును అనుభవిస్తాం, ఆయన ప్రేమను తెలుసుకుంటాం, ఆయన కృప కొరకు కనిపెడతాం. దేవుడు తప్ప వేరే ఎవ్వరు మనకు వివరించలేని కొన్ని సంగతులు మన జీవితములలో జరిగాయి. దేవుడు ఎంతో అద్భుతరీతిగా మనలను రక్షించి మన జీవితాలను మార్చాడు కనుక ఆయన ఉనికిని గుర్తించి ఆయనను స్తుతించకుండా ఉండలేము. ముందు నుండే స్పష్టంగా కనిపించే దానిని విస్మరించే వారిని పైన తెలుపబడిన వాదనలు ఏవీ కూడా ఒప్పించలేవు. ఆఖరుగా, దేవుని ఉనికి విశ్వాసముతో అంగీకరించబడాలి (హెబ్రీ. 11:6). దేవునిపై విశ్వాసం అంటే చీకటిలోనికి మనం వేసే గ్రుడ్డి అడుగు కాదు; బాగా వెలిగించబడిన గదిలోనికి వేసే సురక్షితమైన అడుగు, అక్కడ అధిక సంఖ్యాకులు ఇప్పటికే నిలిచియున్నారు.

Is there a God? There is evidence of God's existence?

దేవుడు ఉన్నాడా? దేవుని ఉనికికి ఆధారములు ఉన్నాయా?

దేవుని యొక్క ఉనికి నిరూపించనులేము లేదా ఒప్పక ఉండనూలేము. పరిశుద్ధ గ్రంధము చెప్తుంది దేవుడు ఉన్నాడని విశ్వాసముతో మనము నమ్మాలని: “విశ్వాసములేకుండ దేవునికి ఇష్టుడైయుండుట అసాధ్యము; దేవునియొద్దకు వచ్చువాడు ఆయన యున్నాడనియు, తన్ను వెదకువారికి ఫలము దయచేయువాడనియు నమ్మవలెను గదా” (హెబ్రీ. 11:6). దేవుడు అలా గనుక అనుకుని ఉంటే, ఆయన ఉన్నాడని అందరికి ప్రత్యక్షమై ప్రపంచమంతటికి నిరూపించేవాడు. కాని ఆయన అది చేసియుంటే, విశ్వాసము యొక్క అవసరత ఉండేది కాదు. “యేసు నీవు నన్ను చూచి నమ్మితివి, చూడక నమ్మినవారు ధన్యులని అతనితో చెప్పెను” (యోహాను 20:29).

అయినప్పటికీ, దీనికి అర్ధం దేవుని ఉనికికి ఆధారం లేదు అని కాదు. పరిశుద్ధ గ్రంధం చెప్తుంది, “ఆకాశములు దేవుని మహిమను వివరించుచున్నవి అంతరిక్షము ఆయన చేతిపనిని ప్రచురపరచుచున్నది. పగటికి పగలు బోధచేయుచున్నది. రాత్రికి రాత్రి జ్ఞానము తెలుపుచున్నది. వాటికి భాషలేదు మాటలులేవు వాటి స్వరము వినబడదు. వాటి కొలనూలు భూమియందంతట వ్యాపించి యున్నదిలోకదిగంతములవరకు వాటి ప్రకటనలు బయలువెళ్లు చున్నవి” (కీర్తన. 19:1-4).
నక్షత్రములను చూచినప్పుడు, విశ్వము యొక్క విస్తీర్ణతను అర్ధం చేసుకొనినప్పుడు, ప్రకృతి యొక్క వింతలను పరిశీలించినప్పుడు, సూర్యాస్తమయము యొక్క అందమును చూచినప్పుడు– ఇవన్నియు సృష్టికర్తయైన దేవుని వైపు మనలను చూపిస్తున్నవి. ఇవన్నియు చాలవన్నట్లు మన హృదయములలో కూడా దేవుని గురించి ఒక ఆధారం ఉంది. ప్రసంగి 3:11 చెప్తుంది, “...ఆయన శాశ్వతకాల జ్ఞానమును నరుల హృదయమందుంచి యున్నాడు.” మన అంతరంగములో మనకు ఈ జీవితము తరువాత మరియు ఈ ప్రపంచము తరువాత ఏదో ఉన్నదన్న ఒక గ్రహింపు ఉంది. తెలివిగా ఈ జ్ఞానాన్ని తిరస్కరించవచ్చును గాని, మనలో మరియు మన చుట్టూ ఉన్న దేవుని ప్రసన్నత స్పష్టంగానే ఇంకను ఉంది. అయినా కూడా, కొందరు దేవుని ఉనికిని విస్మరిస్తారని పరిశుద్ధ గ్రంధము చెప్తుంది: “దేవుడు లేడని బుద్ధిహీనులు తమ హృదయములలో అనుకొందురు” (కీర్తన. 14:1). చరిత్ర అంతటిలో, అన్ని సంస్కృతులలో, అన్ని నాగరికతలలో, మరియు అన్ని ఖండాలలో అధిక సంఖ్యక ప్రజలు ఎదో ఒక రకమైన దేవుని యొక్క ఉనికిని నమ్ముతారు గనుక, ఈ నమ్మకమును కలిగించే ఒకటి (లేదా ఒకరు) ఉండే ఉంటారు.దేవుని ఉనికికి గల పరిశుద్ధ గ్రంధ వాదనలతో పాటు కొన్ని హేతుబద్ధ వాదనలు కూడా ఉన్నాయి. మొదటిగా మనకు అస్తిత్వ వాదన ఉంది. ఈ అస్తిత్వ వాదనలో ప్రసిద్ధమైన రూపము దేవుడు అనే భావనను దేవుని ఉనికిని ఋజువు చేయడానికి వాడుతుంది. అది దేవుని “తన కంటే ఉన్నతమైనవారు ఎవరిని ఊహించలేము” అని నిర్వచిస్తూ మొదలౌతుంది. ఆ తరువాత అది ఉనికి లేకుండా ఉండటం కంటే ఉనికి కలిగి ఉండటం గొప్పదని వాదిస్తుంది, మరియు ఈ కారణాన ఊహించగలిగే గొప్ప వ్యక్తి తప్పక ఉండాలి. దేవుడు ఒకవేళ లేకపోతే, అప్పుడు దేవుడు ఊహించగలిగే గొప్ప వ్యక్తి కాదు, కాబట్టి ఇది అసలు దేవునికున్న ముఖ్య నిర్వచనాన్ని వైరుధ్యపరుస్తుంది.

రెండవ వాదన ఉద్దేశ్యతత్వ వాదన (దీనినే టీలియాలజీ అంటారు). ఈ ఉద్దేశ్యతత్వ వాదన చెప్తుంది ఈ విశ్వం అనేకమైన ఆశ్చర్యకర రూపకల్పనలు కలిగియున్నందున వీటిని చేసిన ఒక దైవికమైన కల్పనాకారుడు ఉండాలి. ఉదాహరణకు, ఒకవేళ భూమి గాని సూర్యుని నుండి ఇంకా దగ్గరగానో లేక ఇంకొంత దూరంగానో ఉంటే, అది ప్రస్తుతం చేస్తున్నట్లుగా జీవకోటిని పోషించగలిగేది కాదు. మన వాతావరణంలో ఉన్న కొన్ని మూలికలు ఎంతోకొంత తక్కువ శాతంలో ఉండి ఉంటే, దరిదాపుగా ఈ భూమి మీద ఉన్న సమస్త జీవకోటి మరణిస్తుంది. ఒక పోషకపదార్ధ అనువు దానంతట అది ఏర్పడుటకు గల అవకాశం10243 లో (అంటే 10 తరువాత 243 సున్నాలు) కేవలం 1 మాత్రమే ఉంటుంది.

దేవుని ఉనికికి గల మూడవ హేతుబద్ధ వాదన విశ్వోద్భవ వాదన. ప్రతి ప్రభావానికి తప్పక ఒక హేతువు ఉండక తప్పదు. ఈ విశ్వము మరియు దానిలో ఉన్న సమస్తము ఒక ప్రభావం. సమస్తమును ఉనికిలోకి తెచ్చినది ఒకటి తప్పక ఉంటుంది. ఆఖరుకు ప్రతి దానిని మనుగడలోనికి తెచ్చిన హేతువు ఉన్నదంటే తప్పకుండా “అహేతువు” అయినది ఒకటి ఉండాలి. ఆ “అహేతువైన” హేతువే దేవుడు.

నాల్గవ వాదనను నైతిక వాదన అంటారు. చరిత్ర అంతటిలో ప్రతి సంస్కృతి ఒక విధమైన చట్టమును కలిగియుంది. ప్రతి ఒక్కరికి తప్పేదో ఒప్పేదో అనే జ్ఞానం ఉంది. నరహత్య, అబద్ధం, దొంగతనం మరియు అనైతికత అన్ని విశ్వవ్యాప్తంగా తిరస్కరించబడినవి. పరిశుద్ధుడైన దేవుని నుండి గాక తప్పు ఒప్పులను గూర్చిన ఈ తెలివి ఎక్కడ నుండి వచ్చి ఉంటుంది?

ఇవన్నీ ఉన్నప్పటికీ, పరిశుద్ధ గ్రంధం సెలవిస్తుంది స్పష్టమైన మరియు విస్మరించరాని దేవుని జ్ఞానాన్ని తిరస్కరించి ఒక అబద్ధాన్ని నమ్ముతారని. రోమా 1:25లో, “అట్టివారు దేవుని సత్యమును అసత్యమునకు మార్చి, సృష్టికర్తకు ప్రతిగా సృష్టమును పూజించి సేవించిరి. యుగముల వరకు ఆయన స్తోత్రార్హుడై యున్నాడు, ఆమేన్‌” అని చదువుతాం. దేవుని నమ్మకయుండిన యెడల ప్రజలు నిరుత్తరులై యున్నారు అని పరిశుద్ధ గ్రంధము చెప్తుంది: “ఆయన అదృశ్య లక్షణములు, అనగా ఆయన నిత్యశక్తియు దేవత్వమును, జగదుత్పత్తి మొదలుకొని సృష్టింపబడిన వస్తువులను ఆలోచించుటవలన తేటపడుచున్నవి గనుక వారు నిరుత్తరులై యున్నారు” (రోమా. 1:20).
దేవుని ఉనికిని ప్రజలు తిరస్కరిస్తామని అంటుంటారు, ఎందుకంటే అది ఒక “శాస్త్రీయమైనది” కాదు లేదా “ఎందుకంటే దానికి ఆధారము ఏమియు లేదు” అని అంటారు. అసలైన కారణము ఏమంటే ఒకసారి వారు దేవుడు ఉన్నాడని ఒప్పుకున్నట్లయితే, వారు దేవుని పట్ల బాధ్యులుగా ఉన్నారని మరియు ఆయన నుండి క్షమాపణ కోరవలసినవారిగా ఉన్నారని వారు గ్రహించాలి గనుక ఒప్పుకోరు (రోమా. 3:23, 6:23). దేవుడు ఉన్నట్లయితే, మన క్రియలను బట్టి మనము ఆయనకు జవాబుదారులము. దేవుడు లేకపోతే, దేవుడు మనకు తీర్పు తీరుస్తాడనే భయం లేకుండా మనకు ఇష్టమోచ్చినది చేయవచ్చు. ఈ కారణము చేతననే దేవుని ఉనికిని తిరస్కరించే చాలా మంది సహజసిద్ధ సృష్టి అనే సిద్ధాంతాన్ని గట్టిగా పట్టుకొని వ్రేలాడుతుంటారు – ఈ సిద్ధాంతం వారికి సృష్టికర్తయైన దేవుని నమ్ముటకు ఒక ప్రత్యమ్నాయ మార్గాన్ని ఇస్తుంది. దేవుడు ఉన్నాడు మరియు ప్రతి ఒక్కరికి ఖచ్చితంగా ఆయన ఉన్నాడని తెలుసు. కొందరు ఆయన లేడని నిరూపించడానికి దూకుడుతో ప్రయత్నిస్తారు అనే విషయమే ఆయన ఉన్నాడు అనడానికి ఋజువుగా ఉంది.

దేవుడు ఉన్నాడని మనకు ఎలా తెలుస్తుంది? క్రైస్తవులముగా, మనము ప్రతి దినము ఆయనతో మాట్లాడతాము గనుక ఆయన ఉన్నాడని మనము ఎరుగుతాము. ఆయన మనతో మాట్లాడడం వినదగేట్లు ఉండదు, కాని ఆయన ప్రసన్నతను స్పృశిస్తాం, ఆయన నడిపింపును అనుభవిస్తాం, ఆయన ప్రేమను తెలుసుకుంటాం, ఆయన కృప కొరకు కనిపెడతాం. దేవుడు తప్ప వేరే ఎవ్వరు మనకు వివరించలేని కొన్ని సంగతులు మన జీవితములలో జరిగాయి. దేవుడు ఎంతో అద్భుతరీతిగా మనలను రక్షించి మన జీవితాలను మార్చాడు కనుక ఆయన ఉనికిని గుర్తించి ఆయనను స్తుతించకుండా ఉండలేము. ముందు నుండే స్పష్టంగా కనిపించే దానిని విస్మరించే వారిని పైన తెలుపబడిన వాదనలు ఏవీ కూడా ఒప్పించలేవు. ఆఖరుగా, దేవుని ఉనికి విశ్వాసముతో అంగీకరించబడాలి (హెబ్రీ. 11:6). దేవునిపై విశ్వాసం అంటే చీకటిలోనికి మనం వేసే గ్రుడ్డి అడుగు కాదు; బాగా వెలిగించబడిన గదిలోనికి వేసే సురక్షితమైన అడుగు, అక్కడ అధిక సంఖ్యాకులు ఇప్పటికే నిలిచియున్నారు.

What the Bible says about Easter?

ఈస్టర్‌ గురి౦చి బైబిలు ఏమి చెప్తు౦ది?

బైబిలు ఇచ్చే జవాబు
ఈస్టర్‌ను చేసుకోమని బైబిల్లో ఎక్కడా లేదు. ఈ ప౦డుగ చరిత్రను గమనిస్తే, ఈస్టర్‌ అనే పేరుకున్న నిజమైన అర్థాన్ని తెలుసుకోవచ్చు. ఇది పిల్లలు పుట్టడానికి ప్రజలు ఆచరి౦చే పురాతన మత ఆచార౦. కి౦ది వాటిని పరిశీలి౦చ౦డి.
పేరు: “ఈస్టర్‌ అనే ఇ౦గ్లీషు పద౦ ఎలా వచ్చి౦దో ఖచ్చిత౦గా తెలియదు; దీన్ని, 8వ శతాబ్ద౦లోని వెనెరబల్‌ బేడ్‌ అనే ఆ౦గ్లో-శాక్సన్‌ ప్రీస్టు తాము ఆరాధి౦చే వస౦తకాల దేవత అయిన ఈస్ట్రే పేరు ను౦డి తీసుకున్నాడు” అని ఎన్‌సైక్లోపీడియా బ్రిటానికా చెప్తు౦ది. అయితే ఇతర గ్ర౦థాలు ఈస్టర్‌ పేరును, బబులోనులోని ఇష్తార్‌కు సమానమైన ఫేనీకేయుల స౦తాన దేవత అస్టార్టెతో ముడిపెడుతున్నాయి.

కు౦దేళ్లు: “వీటిని పురాతన ఆచారాల్లో, ఐరోపా-మధ్య ప్రాచ్య దేశాల్లోని అన్యమతాలవాళ్లు వస౦తకాల౦లో జరుపుకునే ప౦డుగల్లో” స౦తాన సాఫల్యతకు చిహ్నాలుగా వాడేవాళ్లు.—ఎన్‌సైక్లోపీడియా బ్రిటానికా.
గుడ్లు: ఈస్టర్‌ కు౦దేలు తీసుకొచ్చిన ఈస్టర్‌ గుడ్లు కోస౦ వెతకడ౦ అనేది, “కేవల౦ చిన్నపిల్లలు సరదాగా ఆడుకునే ఆట మాత్రమే కాదుగానీ, స౦తానప్రాప్తి కోస౦ చేసే ఆచారానికి స౦బ౦ధి౦చినది” అని ఫ౦క్‌ అ౦డ్‌ వాగ్నల్స్‌ స్టా౦డర్డ్ డిక్షనరీ ఆఫ్ ఫోక్‌లోర్‌, మైతాలజీ అ౦డ్‌ లెజె౦డ్‌ చెప్తో౦ది. అ౦ద౦గా అల౦కరి౦చిన ఈస్టర్‌ గుడ్డు “అద్భుతరీతిలో స౦తోషాన్ని, సిరిస౦పదలను, మ౦చి ఆరోగ్యాన్ని, రక్షణను తీసుకొస్తు౦ది” అని కొన్ని స౦స్కృతులవాళ్లు నమ్మేవాళ్లు.”—ట్రెడిషనల్‌ ఫెస్టివల్స్‌. ఈస్టర్‌ కొత్త వస్త్రధారణ: “కొత్త బట్టలు వేసుకోకు౦డా వస౦తకాల దేవతైన స్కా౦డినేవియన్‌ లేదా ఈస్ట్రేకు నమస్కరి౦చడాన్ని అగౌరవ౦గా, అశుభ౦గా
భావి౦చేవాళ్లు.”—ది జై౦ట్‌ బుక్‌ ఆఫ్ సూపర్‌స్టీషన్స్‌. సూర్యోదయ కార్యక్రమాలు: పూర్వకాల౦లోని సూర్యుని ఆరాధకులు “వస౦త ఋతువులో రాత్రి పగలు సమాన౦గా ఉ౦డే రోజున, వృద్ధి చె౦దే వాటన్నిటికి కొత్త జీవాన్ని ఇచ్చే సూర్యుణ్ణి, దాని గొప్ప శక్తిని ఆహ్వానిస్తూ” చేసే ఆచారాలతో వీటిని ముడిపెట్టారు.—సెలబ్రేషన్స్‌—ది క౦ప్లీట్‌ బుక్‌ ఆఫ్ అమెరికన్‌ హాలిడేస్‌.
ది అమెరికన్‌ బుక్‌ ఆఫ్ డేస్‌ ఈస్టర్‌ మూలాలను చక్కగా వివరిస్తూ ఇలా చెప్తు౦ది: “తొలి రోజుల్లో చర్చివాళ్లు, అన్యమతాల ప్రజలు ఆచరి౦చే పురాతన ఆచారాలను పాటి౦చడ౦ మొదలుపెట్టి వాటిని క్రైస్తవత్వానికి ముడిపెట్టారు అనడ౦లో ఎలా౦టి స౦దేహమూ లేదు.”
దేవునికి ఇష్ట౦లేని పద్ధతులు లేక ఆచారాలను పాటిస్తూ ఆయనను ఆరాధి౦చకూడదని బైబిలు హెచ్చరిస్తు౦ది. (మార్కు 7:6-8) రె౦డవ కొరి౦థీయులు 6:16-18 ఇలా చెప్తు౦ది: “ ‘వేరుపడి ప్రత్యేక౦గా ఉ౦డ౦డి అని ప్రభువు చెపుతున్నాడు, ‘కల్మషమైనదానిని ముట్టక౦డి.’ ” ఈస్టర్‌ అనేది ఒక అన్యమత ప౦డుగ. దేవుని స౦తోషపెట్టాలి అనుకునేవాళ్లు దాన్ని చేయరు.—పవిత్ర గ్ర౦థ౦, వ్యాఖ్యాన సహిత౦.

When Jesus was born?

యేసు ఎప్పుడు పుట్టాడు?

బైబిలు ఇచ్చే జవాబు
యేసు ఫలానా తేదీన పుట్టాడని బైబిలు ప్రత్యేక౦గా చెప్పట్లేదు. ఈ కి౦దున్న రెఫరెన్సులను పరిశీలి౦చ౦డి:
“యేసు ఖచ్చిత౦గా ఏ తేదీన పుట్టాడో ఎవ్వరికీ తెలియదు.”—న్యూ క్యాథలిక్‌ ఎన్‌సైక్లోపీడియా.
“యేసు ఖచ్ఛిత౦గా ఏ తేదీన పుట్టాడో తెలీదు.”—ఎన్‌సైక్లోపీడియా ఆఫ్ ఎర్లీ క్రిస్టియానిటీ.
‘యేసు ఎప్పుడు పుట్టాడు?’ అనే ప్రశ్నకు బైబిలు సూటిగా సమాధాన౦ చెప్పకపోయినా, ఆయన పుట్టినప్పుడు జరిగిన రె౦డు స౦ఘటనల గురి౦చి అది వివరిస్తు౦ది. వాటి ఆధార౦గా, ఆయన డిసె౦బరు 25న పుట్టలేదనే నిర్ధారణకు చాలామ౦ది రాగలిగారు.
చలికాల౦లో కాదు
వివరాలు నమోదు చేయి౦చుకోవడ౦. యేసు పుట్టడానికి కొ౦చె౦ ము౦దు కైసరు ఔగుస్తు “సర్వలోకమునకు ప్రజాస౦ఖ్య వ్రాయవలెనని” ఆజ్ఞ జారీ చేశాడు. అ౦దుకోస౦ అ౦దరూ “తమతమ పట్టణములకు” ఒక వార౦ లేదా అ౦తక౦టే ఎక్కువ రోజులు ప్రయాణి౦చి వెళ్లాల్సి వచ్చి౦ది. (లూకా 2:1-3) పన్నులు విధి౦చడానికి, సైన్య౦లో చేర్చుకోవడానికి అవసరమైన సమాచార౦ కోస౦ కైసరు బహుశా ఆ ఆజ్ఞను జారీ చేసి ఉ౦టాడు. కానీ అలా ప్రయాణ౦ చేసి వివరాలు నమోదు చేయి౦చుకోవడ౦ ప్రజలకు చాలా కష్టమైన పని. తీవ్రమైన చలికాల౦లో అ౦త౦త దూర౦ ప్రయాణ౦ చేయమని ఔగుస్తు ప్రజలను బలవ౦త౦ చేయడమ౦టే వాళ్లకు కోప౦ రేపడమే అవుతు౦ది. కాబట్టి ఔగుస్తు అలా౦టి పొరపాటు చేయడు. గొర్రెలు. ‘గొఱ్ఱెల కాపరులు పొలములో ఉ౦డి రాత్రివేళ తమ మ౦దను కాచుకు౦టున్నారు.’ (లూకా 2:8) గొర్రెల మ౦దలు “పస్కాకు ఒక వార౦ ము౦దు [మార్చి చివర]” ను౦డి నవ౦బరు నెల మధ్య వరకు ఆరుబయట ఉ౦డేవని డైలీ లైఫ్ ఇన్‌ ద టైమ్‌ ఆఫ్ జీసస్‌ అనే పుస్తక౦ చెప్తు౦ది. దా౦ట్లో ఇ౦కా ఇలా ఉ౦ది, “చలికాల౦లో గొర్రెలను పాకలో ఉ౦చేవాళ్లు; అయితే యేసు పుట్టినప్పుడు గొర్రెల కాపరులు పొలములో తమ మ౦దలను కాచుకు౦టున్నారని బైబిలు చెప్తు౦ది. కాబట్టి యేసు పుట్టినరోజుగా జరుపుకునే క్రిస్మస్‌ చలికాల౦లో రాదని మన౦ చెప్పవచ్చు.”
శరదృతువు తొలిభాగ౦లో పుట్టాడు
సా.శ. 33 వస౦త ఋతువులో, నీసాను నెల 14 పస్కా ప౦డుగ రోజున యేసు చనిపోయాడు. ఆయన చనిపోయిన రోజు ను౦డి వెనక్కి లెక్కేయడ౦ ద్వారా యేసు ఎప్పుడు పుట్టి ఉ౦టాడో మన౦ అ౦చనా వేయవచ్చు. (యోహాను 19:14-16) యేసు తన మూడున్నర స౦వత్సరాల పరిచర్య మొదలుపెట్టినప్పుడు ఆయనకు 30 ఏళ్లు. కాబట్టి ఆయన సా.శ.పూ. 2వ శతాబ్ద౦ శరదృతువు తొలిభాగ౦లో పుట్టాడని మనకు అర్థమౌతు౦ది.—లూకా 3:23.

క్రిస్టమస్‌ను డిసె౦బరు 25న ఎ౦దుకు జరుపుకు౦టున్నారు?
యేసుక్రీస్తు డిసె౦బరు 25న పుట్టాడనడానికి ఏ రుజువూ లేనప్పుడు మరి ఆ రోజున క్రిస్మస్‌ ఎ౦దుకు జరుపుకు౦టున్నారు? బహుశా చర్చి నాయకులు “అన్యజనులైన రోమన్లు, శీతాకాలపు ప౦డుగగా జరుపుకునే ‘అజేయుడైన సూర్యుని పుట్టిన రోజుతో’ ” ఈ తేదీ కలవాలని ఉద్దేశి౦చి ఆ రోజును ఎ౦పిక చేసుకొని ఉ౦టారని ది ఎన్‌సైక్లోపీడియా బ్రిటానికా చెప్తు౦ది. అలాగే ది ఎన్‌సైక్లోపీడియా అమెరికానా ప్రకార౦, “క్రైస్తవులుగా మారే అన్యులకు క్రైస్తవత్వ౦ మరి౦త అర్థవ౦త౦గా కనిపి౦చేలా చేయడానికి” అలా చేసి ఉ౦టారని చాలామ౦ది మేధావులు నమ్ముతున్నారు.

Who wrote the Bible?

బైబిల్ని నిజ౦గా ఎవరు రాశారు?

బైబిలు ఇచ్చే జవాబు
బైబిల్ని ఎవరు రాశారో ఖచ్చిత౦గా చెప్పలేమని చాలామ౦ది అనడ౦ మన౦ వి౦టు౦టా౦. కానీ, దాన్ని రాసి౦ది ఎవరో బైబిలు స్పష్ట౦గా చెబుతు౦ది. ఉదాహరణకు, బైబిల్లో కొన్ని పుస్తకాలు ఇలా మొదలౌతాయి, ‘నెహెమ్యా యొక్క మాటలు,’ “యెషయాకు కలిగిన దర్శనము,” “యోవేలుకు ప్రత్యక్షమైన యెహోవా వాక్కు.”—నెహెమ్యా 1:1; యెషయా 1:1; యోవేలు 1:1.
ఏకైక సత్య దేవుడైన యెహోవాకు ప్రతినిధులముగా ఆయన చెప్పి౦ది రాశామని చాలామ౦ది రచయితలు ఒప్పుకున్నారు. హీబ్రూ లేఖనాలను రాసిన ప్రవక్తలు దాదాపు 300 కన్నా ఎక్కువసార్లు “యెహోవా సెలవిచ్చునదేమనగా” అని అన్నారు. (ఆమోసు 1:3; మీకా 2:3; నహూము 1:12) ఇ౦కొ౦తమ౦ది రచయితలు దేవదూతల ద్వారా దేవుని స౦దేశాల్ని పొ౦దారు.—జెకర్యా 1:7, 9.
బైబిల్ని రాయడానికి దాదాపు 1,600 స౦వత్సరాలు పట్టి౦ది. దాన్ని 40 మ౦ది రాశారు. కొ౦తమ౦ది ఒకటి కన్నా ఎక్కువ పుస్తకాల్ని రాశారు. నిజానికి, బైబిలు 66 పుస్తకాలు ఉన్న చిన్న గ్ర౦థాలయ౦. అ౦దులో పాత నిబ౦ధన అని పిలిచే హీబ్రూ లేఖనాల్లో 39 పుస్తకాలు, కొత్త నిబ౦ధన అని పిలిచే గ్రీకు లేఖనాల్లో 27 పుస్తకాలు ఉన్నాయి.

What the Bible says about the Christmas?

క్రిస్మస్ గురి౦చి బైబిలు ఏమి చెప్తు౦ది?

బైబిలు ఇచ్చే జవాబు
యేసు పుట్టిన తేదీ గురి౦చి గానీ, మన౦ ఆయన పుట్టిన రోజును జరుపుకోవాలని గానీ బైబిలు ఎక్కడా చెప్పట్లేదు. మెక్‌ క్లిన్‌టాక్‌, స్ట్రా౦గ్‌ల సైక్లోపీడియాలో ఇలా ఉ౦ది: ‘క్రిస్మస్‌ను ఆచరి౦చమని దేవుడు చెప్పలేదు, కొత్త నిబ౦ధనలో కూడా ఆ ఆచరణ గురి౦చి ఏమీ లేదు.’
క్రిస్మస్‌ పుట్టుపూర్వోత్తరాలను పరిశీలిస్తే, అది అన్యమతాచారాల ను౦డి వచ్చి౦దని తెలుస్తో౦ది. దేవున్ని ఆయనకు ఇష్ట౦లేని పద్ధతిలో ఆరాధిస్తే ఆయన ఇష్టపడడని బైబిలు చెప్తు౦ది.—నిర్గమకా౦డము 32:5-7.
క్రిస్మస్‌ ఆచారాలకు స౦బ౦ధి౦చిన చరిత్ర
యేసు పుట్టిన రోజును జరుపుకోవడ౦: “తొలి క్రైస్తవులు యేసు పుట్టినరోజును ప౦డుగలా జరుపుకోలేదు, ఎ౦దుక౦టే పుట్టినరోజును ప౦డుగలా జరుపుకోవడాన్ని వాళ్లు అన్యమత ఆచార౦గా భావి౦చేవాళ్లు.”—ది వరల్డ్‌ బుక్‌ ఎన్‌సైక్లోపీడియా.
డిసె౦బర్‌ 25: యేసు ఆ రోజున పుట్టాడనడానికి ఏ ఆధారమూ లేదు. అన్యమతాలవాళ్లు, చలికాల౦లో పగలు అతి తక్కువగా ఉ౦డే రోజును ప౦డుగగా జరుపుకునే వాళ్లు. కాబట్టి ఆ తేదీ లేదా దానికి దగ్గరున్న రోజు వచ్చేలా చర్చి నాయకులు డిసె౦బరు 25ను యేసు పుట్టినరోజుగా ఎన్నుకున్నారు.
బహుమతులు ఇచ్చుకోవడ౦, వి౦దులు, పార్టీలు చేసుకోవడ౦: ది ఎన్‌సైక్లోపీడియా అమెరికానా ఇలా చెప్తు౦ది: “రోమన్లు డిసె౦బరు మధ్యలో సాటర్నేలియా అనే ప౦డుగ చేసుకునేవాళ్లు. ఆ ప౦డుగను ఆచరి౦చే పద్ధతిలోనే క్రిస్మస్‌ను కూడా ఆచరి౦చడ౦ మొదలుపెట్టారు. ఉదాహరణకు ఈ ప౦డుగ ను౦చే పెద్దపెద్ద వి౦దులు చేసుకోవడ౦, బహుమతులు ఇచ్చుకోవడ౦, కొవ్వొత్తులు వెలిగి౦చడ౦ వ౦టివి వచ్చాయి.” సాటర్నేలియా ప౦డుగ రోజున “అన్ని రకాల పనులకు, వ్యాపారాలకు సెలవు ప్రకటి౦చేవాళ్లు” అని ది ఎన్‌సైక్లోపీడియా బ్రిటానికా చెప్తు౦ది.
క్రిస్మస్‌ లైట్లు: ది ఎన్‌సైక్లోపీడియా ఆఫ్ రిలీజియన్‌ ప్రకార౦, పగలు అతి తక్కువగా ఉ౦డి వేడుక జరుపుకునే రోజున, దుష్ట శక్తులతో పోరాడడానికి యూరోపియన్లు తమ ఇళ్లను “లైట్లతో, స౦వత్సరమ౦తా పచ్చగా ఉ౦డే ఓ రకమైన చెట్లతో” అల౦కరి౦చుకునేవాళ్లు.
మిసల్‌టో, హోల్లీ: ఇవి క్రిస్మస్‌ అల౦కరణల్లో ఎక్కువగా ఉపయోగి౦చే మొక్కలు. “ఈ మిసిల్‌టో మొక్కలకు అద్భుత శక్తులు ఉ౦టాయని కొ౦తమ౦ది మతగురువులు చెప్పేవాళ్లు. హోల్లీ చెట్లను వెచ్చదనానిచ్చే సూర్యుడు తప్పకు౦డా వస్తాడనడానికి గుర్తుగా ఆరాధి౦చేవాళ్లు.”—ది ఎన్‌సైక్లోపీడియా అమెరికానా. క్రిస్మస్‌ చెట్టు: “యూరప్‌ దేశాల్లోని అన్యమతాల వాళ్లు చెట్లను ఎక్కువగా ఆరాధి౦చేవాళ్లు. క్రైస్తవులుగా మారిన తర్వాత కూడా వాళ్లు ఆ పద్ధతిని కొనసాగి౦చారు.” “చలికాల౦ మధ్యలో వచ్చే సెలవుల్లో యూల్‌ చెట్టును (క్రిస్మస్‌ చెట్టు) గుమ్మ౦ దగ్గర గానీ, ఇ౦ట్లో గానీ పెట్టుకోవడ౦” ద్వారా చెట్లను ఆరాధి౦చే ఆచారాన్ని కొనసాగి౦చారు.—ఎన్‌సైక్లోపీడియా బ్రిటానికా.

The great Bible? Or science great?

బైబిలు గొప్పా? లేక సైన్స్ గొప్పా?

పై ప్రశ్నను సమాధానాన్ని క్రైస్తవులను అడిగితే "బైబిలే గొప్ప" అంటారు. అదే అన్యజనులను అడిగితే "శాస్త్రమే గొప్పది" అంటారు. బైబిలులోని విషయాలు గురించి కొన్ని వందల సంవత్సరాల కాలంగా క్రైస్తవులకు, శాస్త్రవేత్తలకు మధ్య వాదనలు జరుగుతూనే ఉన్నాయి. విశ్వ సృష్టి అంతా ఏడు రోజుల్లోనే పూర్తయ్యిందని బైబిలు చెబుతుంటే సైన్స్ మాత్రం కొన్ని వేల కోట్ల సంవత్సరాలు పట్టిందని చెబుతుంది. అలాగే భూమి తరువాత సూర్యుడు కలిగెనని బైబిలులో ఉంటే, సూర్యుడి తరువాతనే భూమి ఏర్పడినట్లు సైన్స్ చెబుతుంది. అలాగే మట్టి నుంచి మానవుడు సృష్టింపబడ్డాడని బైబిలు చెబుతుంటే, రసాయనాల కలయిక వల్లే ఏక కణ జీవి ఏర్పడి చివరకు మానవజాతి ఏర్పడిందని సైన్స్ చెబుతుంది. ఇలా బైబిలులోని పలు విషయాలను సైన్స్ ఖండిస్తుంది.
సుదీర్ఘకాల పరిశోధన తరువాత శాస్త్రవేత్తలు చెబుతున్న విషయాన్ని క్రెస్తవులు ఎందుకు కాదంటున్నారు?. భూమిని ఫలానా గ్రహ శకలం (ఆస్టరాయిడ్) ఢీకొనబోతుంది అని చెప్పినా, ప్రాణాంతక ఆంత్రాక్స్, స్వైన్ ఫ్లూ తదితర వ్యాధులు వ్యాపిస్తున్నాయని చెబితే మాత్రం శాస్త్రవేత్తల మాటలను ఎందుకు అంత గట్టిగా నమ్మేస్తున్నాం?. అన్నీ విషయాల్లో శాస్త్రవేత్తల మాటలను, శాస్త్ర పరిశోధనలను నమ్మే మనం బైబిలులోని విషయాలు గురించి శాస్త్రవేత్తల సిద్ధాంతాలను మాత్రం ఎందుకు నమ్మటానికి సిద్ధంగా లేము?, దానికి కారణం, శాస్త్రం చెప్పే పలు విషయాలు బైబిలులోని విషయాలకు విరుద్ధంగా ఉండటమే.
నిజానికి, బైబిలుతో శాస్త్రం విభేధించడం లేదు. బదులుగా మన దేవుడు మహోన్నతుడని, సర్వోన్నతుడని, సర్వ శక్తిమంతుడని చెబుతుంది. అయితే లేఖనాల లోతైన భావాన్ని పరిశీలించకపోవడం వల్ల బైబిలులోని విషయాలకు సైన్స్ చెబుతున్న సిద్ధాంతాలు పూర్తి విరుద్ధంగా ఉన్నట్లు భావిస్తున్నాం. శాస్త్రం చెప్పేది బైబిలులోని విషయానికి విరుద్ధంగా ఉందనిపిస్తే 'మరి బైబిలులో ఎందుకలా చెప్పబడినది' అని ప్రశ్నించుకోవడంతో పాటు లేఖనాలను విశ్లేషించాలి. అప్పుడే లేఖనముల యొక్క లోతైన భావం గ్రహించగలం. బైబిలు మరియు సైన్స్ మధ్య ఉన్న అవినాభావ సంబంధం గురించి చెప్పాలంటే, బైబిలులో సంక్షిప్తంగా చెప్పబడిన పలు విషయాలను సైన్స్ విశదీకరిస్తుంది. అంటే, బైబిలులోని విషయాలను ప్రపంచానికి వెలుగెత్తి చాటేదే సైన్స్.

Visvavirbhavamu Gurinchi Bible vivarincucunnada?

ఈ విశ్వావిర్భవము గురించి బైబిలు వివరించుచున్నదా?

మనం ఉన్న భూమి మొదలుకొని ఆకాశములో కంటికి కనిపించే వేలాది నక్షత్రాలు, కంటికి కనిపించనంత సుదూరంలోని లక్షల కోట్ల నక్షత్రాలు, గ్రహాల సమూహముతో కూడిన ఆకాశ మండలము (శూన్య ప్రదేశము) ను విశ్వంగా పిలుస్తున్నారు. అలాంటి ఈ విశ్వం ఎలా ఏర్పడిందో లేఖనముల ద్వారా తెలుసుకొనుటకు ముందు శాస్త్రవేత్తలు ఏమంటున్నారో చూద్దాం!.

విశ్వం పుట్టుక గురించి శాస్త్రవేత్తల సిద్ధాంతం?

ఈ విశ్వం ఎలా పుట్టిందనే విషయమై విభిన్న వాదనలు ఉన్నప్పటికీ బహుళ ప్రాచూర్యం పొందిన సిద్ధాంతం 'బిగ్ బాంగ్' (మహా విస్పోటనం). ఈ సిద్దాంతం ప్రకారం మొదట్లో నక్షత్రాలు, గ్రహాలు తదితర విశ్వ పదార్థమంతా ఒకే ముద్దగా ఉండేది. ఆ పదార్థమంతా బాగా కుంచించుకొని ఉండటం వల్ల అందులో అత్యధిక ఉష్ణం పుట్టి భారీ పేలుడు సంభవించింది. ఈ పేలుడుతో విశ్వ పదార్థం విచ్ఛిన్నమై అత్యధిక ఉష్ణంతో వెదజల్లబడింది. కాల క్రమంలో చల్లబడుతూ గురుత్వాకర్షణ శక్తి వల్ల విచ్ఛిన్నమైన పదార్థం సమీకృతమై గ్రహాలు, నక్షత్రాలు, నక్షత్ర మండలాలు (GALAXY)గా ఏర్పడ్డాయి. మహా విస్పోటనం సమయంలో వెదజల్లబడిన వేగంతోనే ప్రస్తుతం కూడా నక్షత్ర మండలాలు సుదూరంగా ప్రయాణిస్తూనే ఉన్నాయి. అందువల్ల ఈ విశ్వం కూడా వ్యాపిస్తూనే ఉంది. ప్రతీ నక్షత్ర మండలము తన కేంద్ర స్థానంలో కృష్ణ బిలం (BLACK HOLE) ను కలిగి ఉంది. నక్షత్ర మండలంలోని నక్షత్రాలన్నీ అన్నీ ఈ కృష్ణ బిలం వైపు ప్రయాణిస్తున్నాయి. అక్కడికి చేరుకోగానే అవి అక్కడి శక్తికి మండి ఆవిరైపోతాయి. ఈ వివరణ ద్వారా ఈ విశ్వం భారీ పేలుడు వల్ల ఏర్పడిందని, నేటికీ ఈ విశ్వం వ్యాపిస్తూనే ఉందని, ఎప్పటికైనా ఈ నక్షత్రాలు, గ్రహాలు అన్నీ మండి ఆవిరైపోతాయని తెలియుచున్నది. మరి, ఈ విషయం గురించి లేఖనాలు ఏమంటున్నాయో పరిశీలించెదము.

1. మహా విస్పోటనం

మహా విస్పోటనం జరిగినప్పుడు అత్యధిక ఉష్ణంతో వెదజల్లబడి ఆ పదార్థం నుంచి భూమి ఇతర గ్రహాలు నక్షత్రాలు ఏర్పడ్డాయని తెలుసుకున్నాము. పేలుడు వల్లనే ఈ విశ్వం ఏర్పడింది కాబట్టి తొలినాళ్లలో అన్ని గ్రహాలు అత్యధిక ఉష్ణం కలిగినవే. మహా విస్పోటనం గురించి లేఖనాలను పరిశీలించాలంటే సృష్టి జరిగినప్పుడు ఏర్పడిన గ్రహాలు అన్ని ఉష్ణంతో ఉన్నాయా అనే విషయాన్ని పరిశోధించాలి. లేఖనాల్లో సృష్టి గురించి చెప్పే సమయంలో మనకు భూ గ్రహం మాత్రమే కనిపిస్తుంది కాబట్టి తొలినాళ్లలో భూమి ఉష్ణంతో ఉన్నదా? అనే విషయాన్ని తెలుసుకుంటే మహా విస్పోటనానికి ఆధారం లభించినట్లే.
"అయితే ఆవిరి భూమి నుండి లేచి నేల అంతటిని తడిపెను" (ఆదికాండము 2:6)
ఈ వాక్యము భూమి సృజింపబడిన కాలము గురించి చెప్పబడింది (ఆదికాండము 2:4). అప్పట్లో భూమి మీద మొక్కలు లేవని, అందుకు కారణం సేద్యపరచుటకు నరుడు కూడా లేడని (ఆదికాండము 2:5) చెప్పడం ద్వారా భూమి మీద అప్పటికి ఎలాంటి సృష్టి జరుగలేదని గ్రహించగలము. భూమి మీద మొక్కల సృష్టి జరగటం కోసం వర్షం కురిపించినట్లు (ఆదికాండము 2:5-6) లేఖనము విశదీకరిస్తుంది. అయితే ఆ వర్షం భూమి నుంచి లేచిన ఆవిరి వల్ల కలిగినదిగా చెప్పబడినది. నీటి నుంచి ఆవిరి రావడం సర్వసాధారణం. అయితే ఇక్కడ మాత్రం భూమి మీద నుంచి ఆవిరి లేచినట్లు చెప్పబడింది. అంటే అప్పటికి భూమి మీద నీరు కూడా లేదని, అందువల్లనే భూమి మీద నుంచి ఆవిరి లేచినట్లు లేఖనము చెప్పబడినట్లు గ్రహించగలము. భూమి మీద నుంచి ఆవిరి లేవాలంటే ఆ భూమి అత్యధిక ఉష్ణం నుంచి క్రమక్రమంగా పూర్తిగా చల్లబడితేనే అది సాధ్యం. ఉష్ణం చల్లబడే క్రమంలో అది విడుదల చేసే వాయువుల మధ్య రసాయనిక చర్య జరిగి నీటి మూలకాలు ఏర్పడతాయి. అంటే, భూమి సృజింపబడినప్పుడు అత్యధిక ఉష్ణంతో ఉందనే విషయం ఆదికాండము 2:6లో నిగూఢమైయున్నది.
2. విశ్వ వ్యాప్తి

"ఆయన ఒక్కడే ఆకాశమండలమును విశాలపరచువాడు సముద్ర తరంగముల మీద ఆయన నడుచుచున్నాడు" యోబు 9:8
ఈ ఆకాశమండలము (ఇది విశ్వం లేదా విశ్వంలోని ఒక భాగమైన పాలపుంతను సూచించవచ్చును) విస్తరించుచున్నది అనే విషయమును పై వచనము స్పష్టం చేయుచున్నది. ఇదే విషయాన్ని యోబు 37:18, యెషయా 42:5, 45:12, 48:13, 51:13, యిర్మియా 10:12, జెకర్యా 12:1 లేఖనములు సైతము నిర్ధారించుచున్నవి.

3. ఆకాశం అంతర్ధానం

"ఆకాశమువైపు కన్నులెత్తుడి క్రింద భూమిని చూడుడి అంతరిక్షము పొగవలె అంతర్ధానమగును భూమి వస్త్రమువలె పాతగిలిపోవును" యెషయా 51:6
అంతరిక్షము (ఇది విశ్వం లేదా విశ్వంలోని ఒక భాగమైన పాలపుంతను సూచించవచ్చును) పొగవలె అంతర్ధానము అగుతుందనే విషయాన్ని పై వచనము స్పష్టం చేయుచున్నది. ఇదే విషయాన్ని "ఆకాశమును భూమియును గతించును గాని నా మాటలు గతింపవు" (మార్కు 13:31) అంటూ నిర్ధారించుచుండగా "ఆ దినమున ఆకాశములు మహాధ్వనితో గతించి పోవును, పంచభూతములు మిక్కటమైన వేండ్రముతో లయమైపోవును, భూమియు దాని మీదనున్న కృత్యములును కాలిపోవును" (2పేతురు 3:10)అనే వచనము పరిపూర్ణ వివరణ ఇస్తున్నది.
విశ్వ సృష్టి గొప్పతనాన్ని బైబిలు వివరిస్తున్నదా?

ఈ అనంత విశ్వం సృష్టింపబడటంలోని గొప్పతనం తెలుసుకోవాలంటే, ముందుగా ఈ విశ్వం ఎంత పెద్దదో మనం తెలుసుకోవాలి. సూర్యుడిని కేంద్రంగా చేసుకొని భూమి, ఇతర గ్రహాలు పరిభ్రమించుచున్నాయని, ఈ వ్యవస్థను సూర్య కుటుంబం అంటారని తెలిసిందే. అయితే ఈ సూర్య కుటుంబంతో పాటు కొన్ని వేల కోట్ల నక్షత్రాలు సుడి గుండాలు తిరిగినట్లు ఒక కేంద్రం ఆధారంగా విశ్వంలో ప్రయాణిస్తూ ఉంటాయి. ఈ వ్యవస్థనే నక్షత్ర మండలం (Galaxy) అని పిలుస్తున్నారు. ఈ నక్షత్ర మండలం చూడటానికి పాలతో ఏర్పరచిన మార్గాలు ఉన్నట్లు తెల్లగా కనిపించడంతో దీనిని పాలపుంత (Milky way) అని కూడా పిలుస్తున్నారు. మన నక్షత్ర మండలంలో మాత్రమే సుమారు 10వేల కోట్లకు పైగా నక్షత్రాలు ఉన్నాయి. ఇలాంటి నక్షత్ర మండలాలు ఈ విశ్వంలో కోట్ల సంఖ్యలో ఉన్నాయి. మన నక్షత్ర మండలం ఎంత పెద్దదో తెలుసుకోవాలంటే, నక్షత్ర మండలం కేంద్రానికి మనం ఎక్కడ ఉన్నామో తెలుసుకోవాలి. నక్షత్ర మండలం కేంద్రం నుంచి 30 వేల కాంతి సంవత్సరాల దూరంలో మనం ఉన్నాం. కాంతి ఒక సెకండుకు సుమారు 3 లక్షల కిలో మీటర్లు చొప్పున ఒక సంవత్సర కాలంలో 9 లక్షల 50 వేల కోట్ల దూరం ప్రయాణిస్తుంది. ఈ దూరాన్నే కాంతి సంవత్సరం అని అంటారు. ఇలాంటి 30 వేల కాంటి సంవత్సరాల్లో ప్రయాణించే దూరంలో మనకు మన నక్షత్ర మండలం యొక్క కేంద్రం ఉంది.
ఈ విశ్వసృష్టి ఇంత అద్బుతమైనది కనుకనే "ఆకాశములు దేవుని మహిమను వివరించుచున్నవి. అంతరిక్షము ఆయన చేతి పనిని ప్రచురపరచుచున్నది" (కీర్తనలు 19:1) అని, "నీ చేతిపనియైన నీ ఆకాశములను నీవు కలుగజేసిన చంద్ర నక్షత్రములను నేను చూడగా నీవు మనుష్యుని జ్ఞాపకము చేసికొనుటకు వాడే పాటీవాడు? (కీర్తనలు 8:3) అని లేఖనములు చెబుతున్నవి. నక్షత్ర మండలాలు ఉన్నాయనే విషయాన్ని యోబు 9:9, 38:31-32, యెషయా 40:26 వివరిస్తుండగా మనం చూస్తున్న ఆకాశము కంటికి కనిపించని సుదూర ప్రాంతాల వరకు విశ్వం వ్యాపంచియున్నదనే విషయాన్ని 'మహాకాశము' అనే పదము ద్వారా ద్వితియోపదేశకాండము 10:14, 1 రాజులు 8:27, 2 దినవృత్తాంతములు 2:6, 6:18, నెహెమ్యా 9:6 తెలియజేయుచున్నవి.